Τα παιδιά του Στ2 γράφουν τις σκέψεις τους με τη βοήθεια της τεχνολογίας και της τέχνης, για την μερική καταστροφή που έγινε στο δασάκι του σχολείου μας. Με ποίηση και ζωγραφική επιχείρησαν να διαχειριστούν ανάμεικτα συναισθήματα που έχουμε όταν αποχαιρετούμε έναν δικό μας. Γιατί το δασάκι έκρυβε και κρύβει αναμνήσεις από παιχνίδια, σκέψεις, ανατροπές, καινούριες φιλίες αλλά δοκιμασίες. Και το μερικό τέλος μπορεί να είναι μια καινούρια αρχή. Πατήστε πάνω στον υπερσύνδεσμο για να διαβάσετε το εικονικό μας βιβλίο.
